Manalar

Bilinçli olarak baktığımız herşey bir mana, bir mananın ortaya çıkışından başka bir şey değildir. Bu manalar tüm yaşamın anlamını ifade ederler. Bilidik  yaşam ya da bilindik evrende açıklanabilen herşeyin bir anlamı vardır. Bu anlamlar belirli isimlerle antılmaya çalışılır. Sadece bu bilidğimiz evrende, sonsuz bir enerji titreşimi içinde, sonsuz manaların olduğunu tahmin etmek ya da düşünmek yanlış olmasa gerek. Bu manaları işaret eden tasavvufta geçen isim “esma”dır. Bunlar 99 adet ve esma ül hüsna olarak bizlere anlatılmak istenmiştir. Somut olarak algılayabildiğimiz her bilinçli oluşum, bu manalar tarafından yorumlanarak algılanabilir ancak. Dolayısıyla, algılayamadığımız, bizim mana repertuvarımızda henüz şekillenmemiş manalardır ve  bizler de bunların pek tabii ki farkında olmadan yaşamaktayız.Aslında herkes, gördüğümüz algıladığımız ya da algılayamadığımız herşey, bir mana kompozisyonudur. Mamaların seyrdir. Bizler en çok kendi mana kompozisyonumuzdaki manaların farkındalığı ile yaşadığımız için (ki bu da tartışılır ne kadarını fark ederek yaşadığmız açısıdan) kendi mana komposizyonumuz paralellindeki oluşumları fark eder ve yorumlarız ve onları içsel dünyamızda kabul ederiz. Halbuki, fark edemediğimiz bir mana potansiyeline sahibiz ve her an açığa çıkmakta olan bu manaların bilincinde olmadan, sadece fark ettiklerimiz sınırı içinde yaşamaktayız. Öyle ki; bizde açığa çıkan bir mananın farkındayız diyelim ve bu mana bir başka kişide o şekilde açığa çıkmıyorsa hemen onda o mananın o karşımızdaki kişide  olmadığı hükmünü veririz ve ona göre kısır bir değerlendirmeye gireriz. Ancak bu karşıdaki kişide hakikaten o mananın olmadığı anlamına gelmez. Sadece bizim manayı yorumlamamız, karşı tarafın yorumlaması ile farklı bir şekilde olduğu için bir bu isabetsiz sonuca ulaşırız.Sonuçta ne kadar farkında olsak da, ya da olmasak da tüm manalar sonsuz bir şekilde her an ortaya çıkmaktalar.