Mental Hayvan

Son konumuz insan. Yani insanı tanımak. Yıllar yılı insanlığın kabul edilişinden bu yana gelen anlatımda hep bu bedenden eserleri açığa çıkaran varlık insan diye tanıtılmış. "Ben Ruhumdan Nefyettim" sözü ile kastedilen mananın İNSAN olduğu açıklık kazanmamış. "Ruhumdan nefyettim" ifadesindeki "Ruhum" esma manası olduğu ve esma manası olan, esma-i külleha manası olan, şuurun, şuursal farkındalığın insan olduğu fark edilmeyip bu beden ve bu beden dolayısı ile oluşan bilincin insan olduğu zannedilmiş. Öyle zannedildiği içindir ki de Allah'ın aynası olan insan, mental hayvan zannedilmiş.

Eskiler bu farkı insan ve insanı kâmil olarak vermiş. Mental hayvan dediğimize insan, bu makalede insan dediğimiz varlığı da onlar insanı kâmil demişler. Şimdi burada insanı net bir biçimde anlayabilmek için mental hayvan diye tanımladığım genelde insan denilen varlığın nasıl oluştuğuna bakmak lazım.

İnsan denen varlık yeryüzünde var olmadan evvel insansı vardı. İşte o insansı, bizim mental hayvan dediğimiz varlığın esası. Çocuk doğarken başlangıçta meleki yapı ile meydana geliyor. Bilinç henüz hayvanlaşmamış. Fakat bu yemek, içmek ve bedensel hareketler dolayısıyla yetişirken daha çocukken, Bebek iken kendini beden kabullenme noktasına geliyor ve "ben bu bedenim bu birimim", anlayışı onda yerleşmeye başlıyor. Ben bu bedenim bu bedenle yaşayan bir varlığım, anlayışı anne babanın sen busun, demesi ile daha sonra çok yakın çevrenin halka halka genişleyen çevrenin okulun vs. de gelişimi ile kendini tamamen bu şartlanmalarında oluşturduğu bilinç varlık olarak kabul ediyor. Eğer bu varlık kendini yalnızca bu biyolojik beden noktasında kabullenmişse, tamamen biyolojik hayvanolarak yaşamına devam ediyor ve sadece bedenin zevk, istek ve arzularını tatmin yolunda yaşıyor. Ama bunu yaşarken de, tabii bulunduğu çevrenin kendisine yaptığı programlamalar şartlandırmalar, şartlanmaların oluşturduğu değer yargıları ve bu değer yargılarının kendisinde yaşattığı duygular dolayısı ile de bilinçli bir varlık haline geliyor.