Nefsi Mülhime

Kişi nefs-i levvame düzeyine geldikten sonra, o kişiye yetiştirici tarafından Allah anlatılmaya başlanır. Daha doğrusu Allah ismi ile işaret edilen anlatılmaya çalışılır. Çünkü ona direk olarak sen insansın bu bilinç varlık değilsin, dense; o insan diye bütün yaşamı boyunca bu bilinç varlığı kabullendiği için, Allahlığı insana, bilinç varlığa, mental hayvana verecek. Bunun olmaması içindir ki bu düzeyde bu idrake gelmiş olan insana, bilinç varlığa, mental hayvana, "Allah adıyla işaret edilen", denerek Allah esmasının manaları, Esma ül Hüsna’nın manaları idrak ettirilmeye çalışılıyor. "Doğmamış doğrulmamış" anlatımı, "Ahadüs Samet" anlatımı, Allah'ın hiç bir mana ile kayıtlanmadığı, sınırlanmadığı, ölçüye girmediği, bunun daha da ötesinde bu kâinatta bu varlıkta var olan bütün varlıkların, bu esmanın çeşitli açığa çıkış şekilleri olduğu fark ettirilmeye çalışılıyor. Bu anlatımın bilinçte idrak edilmesi kadarı ile bilinç şartlanmaları, şartlanmalara dayalı değer yargılarını, değer yargılarının oluşturduğu duygulardan arınmaya başlıyor otomatik olarak. Bu kavrayış arınmayı meydana getirerek felahın yolunu açıyor. "Kad efleha men zekkâha” (Gerçekten onu (bilincini) arındıran kurtulmuştur.) ayeti de bu bilinç arınmasının neticesinde felahın kurtuluşun olabileceğini işaret ediyor.

Beyin aynası tümüyle bilinçteki değerler ve kabullerle simsiyah örtülmüş vaziyette. Burayı ne kadar parlatırsak bu defa kalp nöronlarının zamansızlık mekansızlık âleminden transfer ettiği bilgiler beyne yansıyor. Kalp nöronları çok değil beyindeki gibi az ve her insanda mevcut. O varlığın hakikatindeki ölçüsüzlük sınırsızlık mekansızlık noktasını mekana yansıtıyor, beyne yansıtıyor. Bu defa bu beyindeki tezkiye olma arınma yani bilinçteki değerlerin kavramların değerini yitirmesi geçerliliğini yitirmesi sonucu olarak, sınırsızlık ölçüsüzlük eskilerin vahdet anlayışı ve hali dediği farkındalığın açığa çıkmasını sağlıyor, ilhamlarını oluşturuyor. Buna da tasavvuf dilinde nefsi mülhime, ilham alan nefs deniyor…